INSPIRATIE
De Groene Uilen
Op een prachtige na-zomerdag wandelt er een meisje in het bos. Het meisje loopt op goudgele paden door de beginnend vallende bladeren. De zon schijnt door het goudgele bladerdak op het paadje. Ze wandelt
in gedachten en denkt aan al het gedoe wat ze in haar dagelijkse leven ervaart. Haar hoofd zit vol gedachten, haar lijf vol emoties en haar ogen vol tranen. Waarom nu zo verdrietig denkt het meisje. Ik heb toch eigenlijk alles wat mijn hartje begeert. Liefdevolle mensen om me heen een prachtige plek om te wonen. En toch voelt het meisje een eenzaamheid en verdriet dat niet te beschrijven is. Het meisje loopt over het paadje en komt bij een open plek in het bos. Een prachtig bedje van mos nodigt haar uit om te komen zitten. Het diepgroene mos voelt zacht en warm, en het meisje laat zich er comfortabel inzakken. Zo zit ze een tijdje kijkend naar de bomen, de vallende blaadjes en de vogeltjes die boven haar in de toppen van de bomen zitten. Ze voelt de verbondenheid met moederaarde, haar kracht, haar warmte en de tranen lopen over haar wangen.
De emoties stromen naar buiten en langzaam laat ze al haar gedachten en emoties los. Plotseling verschijnen er uit het niets twee grote groene uilen. Het meisje springt op en roept:” Oooh kijk eens wat een mooie uilen”…..!! Maar er is niemand die haar hoort……, niemand die het ziet………..Het meisje gaat weer zitten op het mos en een van de uilen komt naast haar zitten. Ze zeggen niets , kijken elkaar alleen aan, en het enige wat hoorbaar is, is de serene rust en stilte. Het meisje voelt een niet te beschrijven verbondenheid met de Kosmos, met God……. een Eenheid waar ze al zo lang, heel sterk naar verlangt. Ze blijft de Uil een hele tijd aankijken en geniet intens van dit moment. Na een tijdje bedankt het meisje de Uil voor zijn komst en het inzicht dat ze heeft gekregen. De Uil knikt en stijgt op, sierlijk met zijn enorme vleugels het niets weer in, naar daar waar hij ook van gekomen was……..Het meisje blijft nog een poosje vol verwondering zitten op het zachte mos, staat dan op als volwassen vrouw en loopt verlicht over het goudgele paadje door het bos. Ook nu lopen de tranen over haar wangen. Maar dit zijn andere tranen. Dit zijn tranen van diep geluk!!
De symboliek van dit verhaal:
Dit verhaal staat voor een ontwikkeling een levensweg. In dit verhaal een vallende herfst; een tijd van naar binnen gaan. De uilen staan voor wijsheid en je innerlijk weten.
Het mos is een koesterplek, zachte liefde van moederaarde. Een plek waar je terug kan naar je oorsprong om even iets op te halen wat je nodig hebt.
De naam de Groene Uilen is ontstaan na aanleiding van dit verhaal dat ik droomde.
Coaching / therapie is een mogelijkheid om even bij jezelf naar binnen te gaan en dat op te halen wat je al in je had. Om het NU…… met een beetje hulp bewust in te gaan zetten.